Scritta da Maria Teresa Pinna Catte e messa in voce di Tonino Mesina

Elias no aiat mancu ses annos, ma non fit alligru che-i sos atteros pizzinnos; fit semper tristu, ca sa sorrichedda sua fit meda maladia e su duttore non resissiat a la sanare. Elias aiat intesu chi in su monte accurzu a bidda b’aiat un’erba chi podiat sanare calesisiat maladia: fit s’erba ‘e su sole e creschiat in sas roccas de su cuccuru prus artu de su monte. Una die Elias si fachet corazu e si ponet in caminu: bi cheret arribare a calesisiat costu a nche collire cuss’erba! […]