Scritta e messa in voce da Natalino Piras

Una via b’aiat unu prate chirca chi essitu dae cumbentu in d’una domo l’ana datu una perredda ‘e ava.
Su prate nche la ghettat a intro de sa bertula e si ponet torra in viaggiu.
Camina camina, arrivat a un’atera domo e tocchedat a sa janna. L’at abertu una ziedda vezza, tottu torta e chin sa gobba.
“A mi la tentates custa perredda ‘e ava?” dimannat su prate.
“Lassatela in cue, in sa preta ‘e s’iscala, chi poi da esso a la remonire”.
Su prate lassat sa perredda ‘e s’ava e zucat.
Capitat però chi sa pudda ‘e sa ziedda, s’unica chi baiat, si mannicat sa perredda ‘e s’ava.
Torrat su torrat su prate e cheret sa perredda ‘e s’ava.
“Si l’at mannicata sa pudda.”
“Ah, gai este? E tanno sa perredda ‘e s’ava o sa pudda. o sa perredda ‘e s’ava o sa pudda”.
E gai su prate si n’at apitu sa pudda.
Sichit in sa chirca e camina camina arrivat a un’atera domo.
Toc-toc. “A mi la tentates sa puddla?” […]
si ti ammentas su contu de Pulichitedda coro ‘e mama ( un prologo a Alla fiwera dell’est di Branduardi), salute Natalinlu.