
Messa in voce di Tonino Mesina
Ascolta la versione in lingua italiana messa in voce da Tonino Mesina
Cosomeddu aiat belle chimb’annos, ma non cheriat caminare, nen currere, nen brinchiare… e non cheriat nemmancu andare a iscola, ca nabat chi issu fit minoreddu. Li piachiat a istare in brazzos a sa mama o in sa chillia de sa sorrichedda naschia dae pacu.
Sa mama lu carinnabat e lu teniat in sa coda a li fachere “duru-duru”, ma non lu podiat picare prus in brazzos a lu ninniare, ca fit pesante. Fit mannittu commo e fit tempus de jocare chin atteros pizzinnos!
Unu sero chi Cosomeddu pranghiat ca si cheriat ninniau a su postu de sa sorrichedda si l’est accurziau unu soriche birde chi l’at nau: “Ite lastima chi no ischis caminare! Appo accattau un’iscusorju… chin-d una preda mazica chi ti dat tottu su chi ti bisonzat… ma b’at de caminare pro arribare a cussu locu!”. […]
